ABD mahkeme evrakları, şirketin Deniz Operasyonları Yöneticisi David Lochridge’in bir teftiş raporunda telaşlarını lisana getirdiğini gösteriyor.
Belgelere nazaran raporda, teknenin test edilme biçimi de dahil olmak üzere “ciddi güvenlik telaşları yaratan çok sayıda sorun tespit edilmişti”.
Lochridge, “denizaltı çok derinliklere ulaştığında Titan yolcuları için potansiyel tehlikeyi” vurgulamıştı.
Belgelere nazaran Lochridge ihtarlarının dikkate alınmadığını ve OceanGate işverenlerini toplantıya çağırdığını lakin kovulduğunu söyledi.
Şirket bilinmeyen bilgileri ifşa ettiği için kendisine dava açmış, o da haksız yere işten çıkarıldığı gerekçesiyle karşı dava açmıştı. Dava daha sonra mutabakatla sonuçlandı lakin muahedenin detayları bilinmiyor.
BBC Lochridge’e ulaşmaya çalıştı lakin kendisi yorum yapmıyor.
Ayrıca, Deniz Teknolojisi Derneği (MTS) tarafından Mart 2018’de OceanGate’e gönderilen ve New York Times tarafından ele geçirilen bir mektupta “OceanGate tarafından benimsenen mevcut ‘deneysel’ yaklaşım… olumsuz sonuçlara (ufak bir felakete kadar) yol açabilir” tabiri yer aldı.
OceanGate sözcüsü, Lochridge ve MTS tarafından lisana getirilen güvenlik sıkıntıları hakkında yorum yapmadı.
Şirket tarafından “deneysel” olarak tanımlanan Titan denizaltı, derin deniz aracı için alışılmadık bir materyalden inşa edildi.
Deniz aracının gövdesi karbon fiberden, uç plakaları titanyumdan yapılan aracın bir ucunda küçük bir pencere bulunuyor.
Portsmouth Üniversitesi’nde deniz biyolojisi alanında öğretim vazifelisi olan Dr. Nicolai Roterdam, “Tipik olarak, derin deniz araçlarının insanları barındıran kısmı yaklaşık 2 metre çapında titanyum bir küre şeklindedir” dedi.
Derin sulardaki büyük basınca dayanması için güçlü materyaller gerekiyor.
Karbon fiber, titanyumdan ve çelikten daha ucuz ve son derece güçlü, fakat Titan üzere derin deniz gemileri için geniş çaplı bir formda test edilmedi.
OceanGate’in CEO’su Rush Stockton geçen yıl Oceanographic’e verdiği bir röportajda, “Karbon fiber, yatlarda ve havacılıkta muvaffakiyetle kullanılıyor, lakin mürettebatlı denizaltılarda kullanılmadı” demişti.
Mahkeme dokümanlarında şirketin eski çalışanı Lochridge, gövdenin uygun biçimde test edilmediğini sav etti, bu testlerde gövde çok basınç altında tutulur ve muhtemel problemler için tahlil edilir.
Denizaltının daha küçük ölçekli bir modeli üzerinde yapılan denemelerde, basınç testi altında karbonda kusurlar olduğunun ortaya çıktığını argüman etti.
Lochridge ayrıyeten Titan’ın cam görüş alanı konusunu da gündeme getirdi. Malzemeyi üreten şirketin yalnızca 1.300 metreye kadar kullanımını onaylayacağını tez etti.
OceanGate’ten Aralık 2018’de yapılan bir açıklamada Titan’ın, “OceanGate’in yenilikçi mühendisliğini ve Titan’ın karbon fiber ve titanyum gövdesinin imalini büsbütün doğrulayan” 4000 metrelik bir dalışı tamamladığı belirtildi.
2020 yılında GeekWire’a verdiği bir röportajda Rush, Titan’ın gövdesinin “döngüsel yorgunluk belirtileri gösterdiğini” ortaya koyan testler yapıldığını söyledi.
Mayıs 2021’de yapılan bir mahkeme müracaatında şirket, Titan’ın Bahamalar açıklarındaki derin sularda ve bir basınç odasında Titanik enkazının bulunduğu muadil derinlik de dahil olmak üzere 50’den fazla test dalışına tabi tutulduğunu söyledi.
Titan’ın hali de alışılmışın dışında.
Bir derin dalış denizaltısının gövdesi çoklukla globaldir, yani her noktada eşit ölçüde basınç alır, fakat Titan’ın gövdesinin silindire misal biçimde olması basıncın eşit olarak dağılmadığı manasına gelir.
Dr. Roterman, “Titan, araştırmalarda kullanılanlara kıyasla epeyce farklı bir derin deniz dalgıç aracı” dedi.
“Ancak kompozit materyallerle yapılan bu dizaynın yapısal bir zayıflık teşkil edip etmediğine mühendisler karar verecektir” diye ekledi.
DENİZALTI NEDEN SERTİFİKA ALMADI?
Lochridge, mahkeme evraklarında OceanGate’i denizaltıyı denetletmeye ve sertifikalandırmaya çağırdığını da söyledi.
Denizaltılar denizcilik kuruluşları tarafından – örneğin Amerikan Denizcilik Ofisi (ABS) yahut DNV (Norveç merkezli global bir akreditasyon kuruluşu) yahut Lloyds of London tarafından – sertifikalandırılabilir yahut “sınıflandırılabilir”.
Bu esasen aracın stabilite, direnç, güvenlik ve performans üzere konularda belli standartları karşılaması manasına gelir.
Süreç, tasarım ve yapının gözden geçirilmesini, test ve denemelerin kıymetlendirilerek sertifikalandırılmasını içerir. Denizaltı hizmete girdikten sonra da bu kriterleri hâlâ karşıladığından emin olmak için periyodik olarak denetim edilmesi gerekir.
Ancak denizaltıların sertifikalandırılması zarurî değil.
Titan bu süreçlerden geçmedi. Şirket 2019’da bu hususta bir blog yazdı.
Titan’ın tasarlanma biçiminin kabul edilen sistemin dışında kaldığını, fakat bunun “OceanGate’in geçerli olan standartları karşıladığı manasına gelmediğini” söyledi.
Sınıflandırma kurumlarının “inovasyonu yavaşlattığı… her inovasyonun gerçek dünyada test edilmeden evvel dışarıdan bir kurum tarafından incelenmesinin süratli inovasyonun önüne geçtiği” de belirtildi.
2022’de Titan’a binen bir CBS muhabiri, insanların binmeden evvel imzaladıkları feragatnamede “fiziksel yaralanma, duygusal travma yahut mevtle sonuçlanabilecek rastgele bir düzenleyici kurum tarafından onaylanmamış yahut sertifikalandırılmamış deneysel bir dalgıç gemi” sözünün yer aldığını aktardı.
4000 metrenin üzerinde dalış yapan her denizaltı tek sefer yapan bir araçtır – seri üretilen bir şey değildir – ve bu derinliklerde hayatta kalmak için yenilik ve yeni tasarım gerektirir.
Ancak bu, bunun sınıflandırma sisteminin dışında kaldığı manasına gelmez.
Örneğin Limiting Factor isimli denizaltıyı ele alalım. Triton denizaltıları tarafından tasarlanan bu gemi tekraren okyanusun en derin yerlerine gitmiş ve 11 km derinlikteki Mariana Çukuru’nun tabanına kadar birçok dalış gerçekleştirmişti.
Gerçekten eşsiz ve son teknoloji eseri olan bu aracın ardındaki takım, dizayndan inşa ve test evresine kadar DNV sınıflandırma kuruluşuyla işbirliği yaptı. Ve Limiting Factor okyanusun her derinliğine tekrar tekrar ve inançlı bir biçimde dalmak üzere büsbütün sertifikalandırıldı.